Ik laat je los, de tijd is daar
je liefde was er als een aarzelend begin
en bloeide langzaam op, we straalden
als een geheel, een bloem, een frisgroen blad
liefde, geen bezit, doet mij
je laten gaan, ik zag al dat
je worstelde om los te komen
ik zag wat was verschrompelen
verkleuren van frisgroen naar
donkerbruin, naar zwart
ik laat je los
voordat je niets meer bent
te laat.
Het oude huis
raakt langzaam leeg
mijn hoofd vol ruis
wordt stil
en leeg
Ruimte
Ik heb het nodig
als lucht.
stel je voor het
was oorlog en je wist niet
waarom en zonder reden
werd je huis gebombardeerd, raakte
je je familie kwijt
alles wat je had en alle
tastbare herinneringen
je hersenen weigerden
nog meer te zien, je vond
jezelf terug in een land
waar je niemand en niemand jou
begreep of zelfs je taal sprak
maar wat maakte het uit…
je wist toch geen woorden te
geven aan dit en al je tranen
waren allang opgedroogd
alles verloren, jezelf verloren
je kreeg een huis
iets van veiligheid,
geborgenheid dacht je
tot de mensen waarvan je
dacht dat ze je hielpen
ook weer woedend werden
omdat zij niet
niet wat?
alles kwijt waren?
Ouder dan ik ben of ooit zal zijn sta je daar in al je wijsheid Of ben je zo wijs om niets te horen of te zien en alles te laten gebeuren?
Ieder jaar
halen we dezelfde herinneringen op
omdat er geen nieuwe gemaakt worden
het is weer zo’n zomer van
zonovergoten dagen en de geur
van barbecues
een radio brult de wielrenners
van de Tour naar de finish
en binnen in alle rust
de lamellen dicht voor Wimbledon
eindeloze avonden
verliefdheid op een zomerhit en
de jongen die je in de herfst
alweer vergeten bent
en jij, je bent nog ergens
maar nooit meer verliefd
de hitte laat je koud
je bent er niet en toch
altijd omdat je niet uit mijn hoofd gaat.
Nooit heb ik
je verdriet ontkend
ik bood je kansen
Nooit heb ik verzuimd
uit te leggen
waarom hoor je me niet?
en nog steeds
weet ik wat ik doe
mijn pijn kwam niet
ter sprake
ik koos
voor wie mij hoorde.
Tranen
je zei het en raakte
precies die plek
waarvan ik al besloten
had dat het klaar was
op slot
en wist je
dat tranen van blijdschap
fris zijn en die
van verdriet
bijtend bitter.
