Hoe gaat het

Hoe gaat het vraag je

en ik kijk naar mijn lijstje

het lichaam lijkt gezond

maar slapjes

door slecht onderhoud

gedachten vluchtig en

vaak niet aanwezig

gevoel beweegt zich

door de kamers en de tijd

als dromen, zwevend

goed

als tranen weer gestopt zijn

slecht

want zo ver weg van mij

lief

sorry, je zegt het

zo lief en ik

weet het en in mijn haast

snauw ik wat ik voel

ga voorbij

aan jou

blijf ik

vasthouden aan mijn zieke

denkwereld

ook dat is een deel

van die afgrond

niets is meer echt

ieder ander mens

bestaat niet

ik zag het, bij

anderen, bij haar

ik lachte of huilde

erom

nu voel ik de schaamte

de duistere kant

het komt toch goed

misschien

ooit

Werelden

De glijbaan, die lange bochtige
in het zwembad 
al moe van de trappen 
om boven te komen 
terwijl iedereen lacht
vlijmscherp, hard en niet te plaatsen 
verstijf ik van binnen 

En dan ben ik, voorzichtig 
glij ik omlaag 
denkend dat in slechts 30 seconden 
de vrijheid komt, 
het koude water 

Maar het komt niet 
de wereld staat stil 
oneindig 
o ik hoor jullie wel, de
goedbedoelde wijze raad 
maar het dringt niet
door, het bevestigt slechts dat onze werelden enorm 
van elkaar gescheiden zijn 
ik hoor jullie vragen wanneer het begon 
maar er is geen tijd 
er is een vaag besef 
van eeuwigheid 

En ik ben bang 
huilend bang en radeloos 
omdat er niemand is 
omdat zelfs ik
er niet echt ben 
volkomen afgesloten