Ik hoor je praten
maar luister niet
naar wat je zegt
ik ken de melodie
de stem die je gebruikt
de toon
van beter weten
van overtuigd zijn
van je gelijk
maar dat was niet
mijn vraag, er was
geen enkele vraag
ik zwijg want zelfs
op niet bestaande vragen
weet je een onvolkomen
antwoord
Hoe gaat het
Hoe gaat het vraag je
en ik kijk naar mijn lijstje
het lichaam lijkt gezond
maar slapjes
door slecht onderhoud
gedachten vluchtig en
vaak niet aanwezig
gevoel beweegt zich
door de kamers en de tijd
als dromen, zwevend
goed
als tranen weer gestopt zijn
slecht
want zo ver weg van mij
Nu
Ze kijkt
terug een jaar
(of twee)
geleden
was de wereld
hetzelfde en
alles anders
ze was
iemand anders
gewend aan
ontbering
de kou, de honger
gevoelloos
een lichaam
nu zweeft ze
er buiten
wachtend
Waarop?

Muur
En zonder het te noemen
schuilt in al je woorden
afkeur, oordeel, hardnekkig
ergens onderweg zijn we
elkaar kwijtgeraakt
verscholen achter een muur
van zelfbescherming
beangstigend want
ik kan geen stenen
met handen breken

lief
sorry, je zegt het
zo lief en ik
weet het en in mijn haast
snauw ik wat ik voel
ga voorbij
aan jou
blijf ik
vasthouden aan mijn zieke
denkwereld
ook dat is een deel
van die afgrond
niets is meer echt
ieder ander mens
bestaat niet
ik zag het, bij
anderen, bij haar
ik lachte of huilde
erom
nu voel ik de schaamte
de duistere kant
het komt toch goed
misschien
ooit
Werelden
De glijbaan, die lange bochtige
in het zwembad
al moe van de trappen
om boven te komen
terwijl iedereen lacht
vlijmscherp, hard en niet te plaatsen
verstijf ik van binnen
En dan ben ik, voorzichtig
glij ik omlaag
denkend dat in slechts 30 seconden
de vrijheid komt,
het koude water
Maar het komt niet
de wereld staat stil
oneindig
o ik hoor jullie wel, de
goedbedoelde wijze raad
maar het dringt niet
door, het bevestigt slechts dat onze werelden enorm
van elkaar gescheiden zijn
ik hoor jullie vragen wanneer het begon
maar er is geen tijd
er is een vaag besef
van eeuwigheid
En ik ben bang
huilend bang en radeloos
omdat er niemand is
omdat zelfs ik
er niet echt ben
volkomen afgesloten
Woorden
je zegt het niet, geeft er
geen woorden aan
Je denkt het maar
je benoemt het op
omfloerste wijze en
je noemt het niet
je denkt dat iedereen, de ander
– maar welke ander –
het wel aanvoelt
overtuigd van al je mooie woorden
denkt de ander
te begrijpen
waar het totaal niet
over ging.
Niets

Vrij
Laat me vrij
van wat er was en is
wat er ooit zal zijn
ik heb het geprobeerd
met steeds de hoop
op wat?
teleurgesteld
niet alleen ik maar
iedereen die dacht
ja, wat?

Spiegel
Meedogenloos versterkt de zon
spiegelbeelden in de etalage
maakt wat al vol was
nog gevulder
ik wil niet kijken, wil
niet weten
wat niet als de waarheid voelt
ik kijk niet maar zie toch
het omhulsel waarin ik zit verstopt
sorry zeg ik tegen iedereen
die dit moet zien en die moet wonen
in wie ik ooit ben geweest
